Taaldrab 53: Decembermaand

Deze decembermaand valt me ineens het gebruik op van de term decembermaand. Vanwaar die redundante toevoeging –maand? En: werkt die voor andere maanden ook en zo ja, waarom niet? Hier mijn geheel subjectieve impressielijstje:

  • januarimaand: vreemd, maar kan
  • februarimaand: ook vreemd, maar kan
  • maartmaand: compleet belachelijk
  • aprilmaand: duidelijk minder vreemd
  • meimaand: idem
  • junimaand: wordt weer vreemder
  • julimaand: idem
  • augustusmaand: mjeh, mwah
  • septembermaand: tja, kan, maar waarom zou je?
  • oktobermaand: idem
  • novembermaand: neh, raar
  • decembermaand: geheel acceptabel

Nou. Werp uw duit. Wat gebeurt hier precies? De acceptabelheid van de term heeft vast iets van doen met dat de desbetreffende maand ergens bekend om staat (feestdagen, vogels c.q. hun nesten), maar verder zou ik het zo gauw niet weten.

Een snelle inventarisatie van aantal hits op google.nl geeft resultaten die grofweg (maar bepaald niet helemaal) met mijn lijstje overeenkomen: december steekt er met piek en ballen bovenuit, daarna komt mei met zijn ei, vervolgens het najaar met een lichte voorkeur voor oktober, en als laatste de (na)winter, lente minus mei en (voor)zomer:

Wat ons natuurlijk geen steek dichter bij een antwoord brengt op de vraag waarom de verdeling zo uiteenloopt. Ik ben benieuwd.

Toevoegje: zekere wandelgangen werpen op dat de [seizoen]maanden hens inziens aan vergelijkbare disbalans in accepteerbaarheid lijden:

  • de zomermaanden/de wintermaanden: helemaal okee
  • de lentemaanden/de herfstmaanden: helemaal nee

En dat de predictive text het daarmee eens was: bij intikken van de zomer… en de winter… vulde de telefoon zelf al …maanden aan, bij de lente… en de herfst… moesten de maanden er handmatig erachteraan worden getypt. Bijgeleverde theorette van diezelfde wandelgang: herfst en lente zijn niet homogeen genoeg qua weer/eigenschappen om zinnige units van wat dan ook te zijn.

Interessant!

Aardraadselen #207: de Groeven van Grindavík

Update 30-11-’23: Het lijkt erop dat we een oplossing hebben! Met veel dank aan Michiel van Willigen.

🌋🌋🌋

Soms kom je op Google Maps dingen tegen waarvan je denkt, Heuh? Wat ís dit? En zo ja, waaróm?

Hier bijvoorbeeld weer zoiets. Backstory: sinds een week of twee staat IJsland-zuidwest op alarm vanwege opwellend magma. Dat hebben ze daar op zich wel vaker en dat is vet spectaculair, alleen minder leuk als het epicentrum precies onder je dorp ligt. Was het vissersplaatsje Grindavík in 2021 nog nét aan de lavastroom ontsprongen, nu is de bodem er langzaam aan het openscheuren en zijn de bewoners halsoverkop met hun duizenden geëvacueerd en zitten sindsdien naar een ‘hele saaie rampenfilm in slowmotion’ (zoals een van de geïnterviewden het omschreef) te kijken in de hoop dat het hierbij blijft. Het magma (de magma? Nee, het. Of nee, toch de) zit vooralsnog onder de grond, maar dat het een dezer dagen érgens in de nabije omgeving omhoog komt gutsen is volgens de wetenschappers vrijwel zeker. Er worden koortsachtig hoge aarden wallen opgeworpen, die willen nog weleens helpen. Maar niet altijd. Vingers gekruist.

Enfin. Dus dan bekijkt men eens een livestream en men Googlemapst er eens een beetje in het rond, en ziet dan bijvoorbeeld vervolgens vlak ten westen van het plaatsje een tweetal zendmasten staan:

Moet kunnen nietwaar, zendmasten. Maar: wat zijn die cirkelvormig uiteenwaaierende groeven in de bodem eromheen? Het zijn er honderden en ze lopen precies radiaal vanuit het midden en ze zijn enorm.

Iemand moet er moeite (en flink wat ook) in hebben gestoken om die geulen in het landschap te kerven, maar waar in vredesnaam voor? Ik heb serieus nul idee. U?

Mijn minst luid rammelende pogingen tot verklaring zijn tot dusver:

  • Nodig voor tuidraden. Nee, want die zie je in beeld en dat zijn er maar een handjevol en die groeven zijn er bij de honderden. Plus, waarom zou je groeven in de grond moeten graven om tuidraden aan een zendmast te kunnen bevestigen? Nee, deze valt af.
  • Afgravingen om het landschap vlak te krijgen zodat de masten vrij in de rondte kunnen zenden zonder obstakels. Maar dan kun je toch veel beter je mast óp het desbetreffende obstakel zetten in plaats van het helemaal moeilijk te gaan lopen weghalen? Of in de first place een stuk landschap uitkiezen dat überhaupt al vlak is? En waarom je graafsporen dan per se precies naar een middelpunt laten leiden? Ook geen sterk verhaal, dit.
  • Iets met radials/counterpoise? Geen idee wat dat exact zijn maar dat is waar een snel internetspeurtochtje me brengt en de bijgaande plaatjes vertonen nog een soort van vaag vermoeden van gelijkenis met de Grindavík-groeven. Blijkbaar iets van radiale draden die aan een antenne worden bevestigd en horizontaal over de grond lopen, om het bereik te vergroten of zoiets. Een ‘electromagnetische spiegel’, opperen mijn desgeïnformeerde mailconnecties. Nou. Zou nog best eens kunnen.
  • Diezelfde mailconnecties opperen tevens: drainage voor smeltwater? H’m. Tja. Wie weet. Lijkt me minder aannemelijk.
  • Ach, maar natuurlijk. Het zijn de minuten van een zonnewijzer. Twee zonnewijzers. Hele erge grote zonnewijzers. Voor de aliens. Ja. Dat moet het zijn.
Grofweg tien over half twaalf dus.

Maar even: wát? Iemand zinnige input? En als u toch bezig bent, doe dan ook meteen even deze bizarre Area 51-achtige cirkels die op hetzelfde terrein staan:

🌋

Toevoegsel: zekere onderhavige blogcommentaarders linken naar een site met meer details over de zendmasten (inclusief de cirkels, die ook weer zendinstallaties huisvesten). Dank!

Het betreft materiaal van de Amerikaanse marine, dus tamelijk geavanceerd. (Verklaart ook de aliens.) Concreet op de radiale groeven wordt niet ingegaan, al lijkt dit stukje er vagelijk mee van doen te hebben:

A theory-but-not-practice solution would be to add what’s informally called a “capacitance hat” to the far end of the antenna. But that would mean an enormous umbrella-like structure extending out from the top of that 1,000-foot mast!

[…] What you do is build a matching network of reactive elements, inductors and/or capacitors, at the feed point.

Haha, en dit ook echt:

You want to run tens to hundreds of kilowatts of 30–50 kHz electrical power into a small multi-turn coil? You have just built a Tesla coil. Enjoy the brief light show as everything in the vicinity of your coil is enveloped in plasma.

Een hele wereld om te exploreren, zie ik wel weer.

🌋

29-11-’23: Kleine update (niet over de groeven maar over de vulkanologische situatie daar): tot dusver geen eruptie, maar de grond blijft traag verder openscheuren. Het lijkt er niet op dat de Grindavikingen (zo heten ze echt) spoedig terug naar huis kunnen.

🌋

30-11-’23: En we hebben de (hoogstwaarschijnlijke) oplossing!:

De uitwaaierende groeven zijn ingegraven aarddraden die bij slecht geleidende bodem moeten zorgen voor een goede aarding van de zendantenne, deze zitten (zaten) bij Radio Kootwijk ook in de grond (want droog en slecht geleidend) maar bij Radio Nauen (natte weide) bijvoorbeeld niet.

Ha! Veel dank, Michiel! Dat klinkt naar een houtsnijdende verklaring.

Ik geloof dat we hier de desbetreffende aarddraden van Radio Kootwijk zien. Dat komt qua patroon inderdaad verdraaid in de buurt van de Grindavík-opstelling:

1-12-’23: Of nee, wacht, deze!

Bam, die is 100% op de neus. Geweldig, andermaal dank aan Michiel voor het toesturen! Zijn bijgaande uitleg:

Het plaatje van het aardnet van Radio Kootwijk dat Drabkikker heeft gevonden is het “sneeuwkristal” patroon uit 1924. Dat was opgebouwd uit koperen strips om koper (dat toen superduur was, na WO1) uit te sparen. Het nieuwe aardnet uit 1956 was gewoon weer van dikke koperdraad (was er weer volop..), en in hetzelfde radiaalpatroon als Grindavik. Dat werkt schijnbaar voor lange golfzenders het beste…Op luchtfoto’s van Radio Kootwijk (van na 1956) is het patroon goed te zien. Of op RAF foto’s van de Duitse Teerose zender bij Terlet.
De vulkanische bodem bij Grindavik is dus slecht geleidend, en heeft geen grondwater-spiegel binnen bereik. 

Ik vind even zo gauw niks van na 1956, maar op deze luchtfoto uit 1929 kun je inderdaad de Kootwijkse radialen zien lopen:

Ha. Leuk, zo’n raadseltocht met bevredigende ontknoping. Ik zou me eens meer in de radiotechniek moeten verdiepen. En Radio Kootwijk wil ik sowieso altijd nog eens naartoe, al is het alleen al om het intrigerende gebouw.

Foto: Gerard Burgstede

🌋

Terug over naar Grindavík: Professional Icelander Gylfi Gylfason praat ons bij over de situatie, met o.a. fraaie droneshots van de zendmasten en hun groeven:

Unicodecode: de app!

Ha! Het leek me al dat Unicodecode zich in principe vrij aardig naar een werkbaar computerapplicatietje zou kunnen laten coderen, alleen ben ik daar zelf niet voldoende bedreven in. En zowaar ziedaar: blogvolger Jan van Straaten maakt het gewoon even!

En nog met een slimmer systeem dan het mijne ook: hij heeft in zijn code iets ingebouwd dat eerst alles wegfiltert dat geen printable Unicodekarakter oplevert, dus met al die <reserved> en non-tekst en Tagbanwa en aanverwante moeilijkdoende tekens heb je dan niet meer te kampen. Geweldig.

Download zijn app hier (en/of de source code hier). Ontzip de zip en installeer de boel op uw computer (negeer alle Trojanen die meekomen) en dan is het verder een kwestie van tekst naar wens invullen en op Enter drukken. Bij mij verschijnen de resulterende Unicodetekens als blokjes-met-vraagtekentjes (kan aan mijn instellingen liggen), maar als je die overkopieert naar iets als Word werken ze alsnog.

Ha! Leuk vind ik dat. Veel dank, Jan.

Unicodecode

Update 12-10-2023: en we hebben een app! Met dank aan Jan van Straaten.

dra | bki kke r
ቁ३ⵥɀ

Unicodecode: een zwaar beroepsgedeformeerd bedenksel dat Unicode gebruikt om mededelingen compacter te maken door ze op te hakken in lettergroepjes en die om te zetten naar enkele Unicodekarakters. Hier alle uitleg.

pantoffeldiertje → 䀮処᠅らŅ

Schuineschrevenschrift

Wahnsinn.

Soms treft men ouwe meuk aan waarvan men denkt, môh, op zich is dit best goeie meuk, maar de presentatie kan wel even een opfrissertje gebruiken zeg.

En hop, zo heeft men twee(!) volle dagen millimetergemier en -getier verder een marginaal verbeterde versie van wat tot eergisteren Verticaalschrift heette, maar voortaan onder de veel beter dekkende lading Schuineschrevenschrift door het leven mag.

Nou. Klap dan.

Andersom

He seemed to be having an argument with himself. After a while Gollum stopped weeping and began to talk. Bilbo halted and flattened himself against the tunnel-wall. Suddenly Gollum began to weep, a whistling and gurgling sound horrible to listen to. ‘It’s gone, gollum. It slipped from us, after all these ages and ages! Curse it! That’s it. When we came this way last, when we twisted that nassty young squeaker. Yes, that’s it. How did we lose it, my precious? Curse it! My birthday-present!’
He hurried a little, getting as close as he dared behind Gollum, who was still going quickly, not looking back, but turning his head from side to side, as Bilbo could see from the faint glimmer on the walls. He was at last beginning to guess himself. Bilbo pricked up his ears.
‘My birthday present. He’s found it, yes he must have. Oh we guess, we guess, my precious. What has it got in his pocketses? It’s gone! Curse the Baggins! Curse it! curse it! curse it!’ hissed Gollum.

Een oud experiment dat ik aantref in een schriftje uit de vroege jaren 2000: neem een stuk bestaande tekst en keer de volgorde van de zinnen om, maar laat de woordvolgorde in de zinnen zelf onaangeroerd.

Geeft een leuk vervreemdend effect: je voelt dat er iets niet helemaal klopt, maar omdat de zinnen individueel gewoon lopen heb je niet meteen precies door wat er schort, en soms lijken de hergeschikte zinsverbanden op een andere manier alsnog weer te kloppen. Werkt ook wel aardig met gedichten.

  

Verwant geintje: Alfasyntax.

Steve Reich is Calling – the Drabkikker Remix

Via Kottke.org kwam ik op deze simpele doch briljante gniffelgrap door Seth Kranzler: hoe het zou klinken als Steve Reich belt:

In de commentaren merkte iemand op dat het leuk zou zijn als de faseverschuiving niet continu is, maar telkens een tijdje blijft hangen in elk nieuw ontstaan patroon, zoals in het echte Reichwerk. Dus. U voelt ’m vast al aan uw wateren. Drabkikker kwijt zich gaarne van deze schone taak.

Steve Reich is Calling – the Drabkikker Remix

Toelichting voor wie onder de motorkap wenst te gluren: Partij 1 (linkeroor) herhaalt het riedeltje in constant tempo. Partij 2 (rechteroor) blijft telkens zes riedeltjes gelijk lopen met partij 1, versnelt vervolgens gedurende vier riedeltjes, zodanig dat partij 2 daarna één tel voorloopt op partij 1. En zo het hele klokje rond totdat alles weer bij de begintoestand terug is. Voor dat extra sausje Reich (en ter saaiheidsvoorkoming) heb ik er halverwege een sambabal doorheen menen te mengen.

∿ ∿ ∿

Over Steve Reich gesproken: ik kwam van de week het kanaal Small Dots Ensemble tegen dat (o.a.) zijn muziek op inzichtverschaffende wijze visualiseert. Ik snap er maar een halve bal van, maar dat het donders knap in elkaar zit is duidelijk:

Music for Pieces of Wood
Music for 18 Musicians (met hulp van deze dissertatie die ik zo te zien ook maar ’s moest lezen.)

Taaldrab 52: Meer over eggcorns

Leuketaalfilmpjesmaker RobWords doet een leuk taalfilmpje over eggcorns: taal‘fouten’ die door hun goedgevonden-geherinterpreteerdheid alsnog weer ‘goed’ zijn. Een uitgelezen gelegenheid om mijn stukje over Nederlandse eggcornkandidaten weer eens in uw maag te pluggen:

Voor voorbeelden uit andere talen leze men de commentaren bij deze LanguageLogpost.

Toevoeg: Zoals Rob in zijn filmpje uitlegt is een verwant verschijnsel de zogeheten Mondegreen: een misverstaan stukje liedtekst (zoals …and laid him on the green >> …and Lady Mondegreen). In het Nederlands staan die bekend als mama appelsap, wat kennelijk iemand meende te verstaan in Wanna Be Startin’ Somethin’ van ene M. Jackson – niet het beste voorbeeld in mijn optiek. Wél het beste voorbeeld in mijn optiek is deze: Taraf de Haïdouks zingt een Roemeens lied en werpt daar herhaaldelijk (o.a. rond 1:40) in accentloos Nederlands een zekere frase doorheen:

Fort Boyard

Gut ja, dat hád je. Fort Boyard. Een best wel vermakelijke soortementvan avantlalettre-escaperoomspelshow op een fort in zee. Ik was even kwijt wat de herkenningsmelodie ook weer was, maar dankzij deze middeleeuwse cover moet ik herconstateren dat het best een catchy deuntje is:

En dankzij deze nog zoveelste des te meer:

Ja. Dat wordt vijfhonderd keer Schni Schna Schnappi draaien om deze wurm weer uit uw oor te krijgen.

Waarnemingen

Het plastic dopje van mijn boerenkarnemelk heeft expres-rommelige wobbels onderaan het randje.
Een drukkerij die stoom, boeken en steen drukt.
Deze foto hing kriskras door Den Haag.
Een megaplant met Tiffanyglas-structuren in zijn bladeren.
Ik vind dit geen geruststellende slogan.
Zijn er ook boeken met de aantekeningen van Escher? Wil ik.
Ik was vandaag in Woerden. Het tegenkomen van deze twee heren bezorgde mij meer nopjes dan ik toe wens te geven.
Wrok.

Taaldrab 51: Harpuizen

Wie denkt alle Nederlandse woorden nu toch wel een keertje gezien te hebben, rekent buiten de scheepsterminologie. Zojuist lees ik in het boekje Nederland en zijn bewoners (een onderhoudend 19e-eeuws reisverslag door een Italiaan die ons land kwam bezoeken toen dat net een beetje zijn klompen en molens begon in te ruilen voor stoomgemalen en gaslantaarns) de term geharpuisd.

Ja joh, nee joh, tuurlijk. Harpuizen. Wat is dat nou weer dan.

Nou. Gelukkig biedt encyclo.nl uitkomst. Het betekent paaien.

Helder. Fijn. Is dat ook weer opgelost.

Onledigheden

Ondanks hardnekkige geruchten ben ik niet overleden. Kijk maar. Schriftsystemen in wording te over.

Iets met blokjes.

Iets met rasterfratsels.

Iets met kruisende lijnen.

Iets met gradiënten.

Iets met treinspoor-stroomschema’s ofzo.

Tevens dit. (Hoort ook een apart alfabet bij.)

Een driedimensionale versie van Web.

Een lineaire versie van Stippelcode.

En ook: meer experimenten in Processing (geïnspireerd door deze filmpjes, waar Absent Martian mee kwam).