Categorie: Muziek

Phase

· Een reactie plaatsen ·

Nieuw! De volledige versie (of nou ja, de eerste twaalf uur dan):

Phase (9-9-2022)

En voor wie die versie wat te opgefokt-jachtig vindt, hier dan tevens in vertraagde vorm; heeft ook wel zijn charme en brengt bepaalde andere subtiliteiten aan het licht. Klinkt in eerste instantie een beetje als een stel gelobotomiseerde Laven, maar na verloop van tijd merk je dat niet meer zo:

Traagphase (10-9-2022)

∿ ∿ ∿

Verschuivende fasen

Onlangs leuk met mensen aan het ideeënwisselen geweest over electronische synthesizermuziek, en dan in het bijzonder over het fenomeen faseverschuiving (phase shifting): het geintje waarmee bijvoorbeeld Steve Reich indertijd zijn eerste schreden in de minimalistiek zette, waarbij herhaalde geluidspatronen een miniem tikkeltje met elkaar uit de pas lopen waardoor ze gaan verschuiven, met allerlei interessante niet-vantevoren-bepaalde emergente ritmes en melodieën tot gevolg.

Daar houden wij van, dus kom, ik gooi ook weer ’ns een repetitieve duit in de zak.

Het idee is supersimpel, het resultaat leuk verrassend en gevariëerd. En net effe anders dan Reich het doet/deed: in plaats van een vooropgezet vast melodietje als uitgangsblok te nemen, heb ik zes aparte tonen genomen, en die elk in hun eigen loopje gezet. Elk daarvan loopt op nét een fractie andere snelheid, waardoor de tonen met elkaar uit de pas gaan lopen. Het gevolg is dat het melodietje niet (zoals bij Reich) hetzelfde blijft, maar zelf geleidelijkaan van vorm verandert.

Voor de interessantie heb ik de boel dan nog gedubbeld in twee partijen (die sommige noten fijn pesterig een half toonhoogtetje uit elkaar spelen), dus in totaal heb je twaalf schuivende lagen:

Aan het begin van het stuk lopen de zes tonen nog droog in een trapje omhoog, dus dat klinkt vrij rechttoerechtaan:

Maar het onderlinge schuiven wordt al gauw merkbaar, en gaandeweg muteert het trapje tot de uiteenstlopende fascinaria, wisselend tussen orde en chaos en vrolijke huppeltjes en polyritmes en gekgeworden orgues de barbarie en wat niet al.

Omdat de loopjes zo miniem in lengte verschillen duurt het mogelijk meerdere leeftijden van het universum voor ze weer terug met elkaar in de pas lopen (zou ik even moeten uitrekenen), maar hier een uitknipsel van wat je na een uur of acht à negen te horen krijgt:

(Luister gerust nog even verder in de rondte naar de andere malle baksels op mijn Soundcloud. Sommige daarvan staan ook in mijn Geluid-playlist op Youtube, andere niet, c.q. vice versa.)

Ik ben er danig mee in mijn sas. Het is weer eens een leuk voorbeeld van het mij oneindig blijvende intrigerende concept “stop ergens een paar doodeenvoudige ingrediënten in en krijg er uiterst complexe en verrassende structuren voor terug”. Wat ik o.a. boeiend vind om te observeren is hoe het oor van de luisteraar (althans dat van deze hier) er patronen in wil vinden en daardoor steeds in een soort staat van alertheid blijft in anticipatie op wat er nu weer voor meebeweegbaars aan zal komen.

Kijkparade

· Een reactie plaatsen ·

Bloginspiratiegebrek. Filmpjesgeschiedenis altijd goed als vuller. Plezier ermee.

IJsland neigt andermaal tot magmaburp.

 

Er zit soms tergend veel tijd tussen de Antikythera-episoden van Clickspring, maar áls er dan weer eentje verschijnt, is het het wachten ook dubbel en dwars waard.

 

Muziek van Anna von Hausswolff (met dank aan de desbetreffende mensen die weten wie jullie zijn).

 

De maker van Rolf maakt ook filmpjes voor Klokhuis.

 

Na Doe Maar deed Henny Vrienten o.a. The Magnificent 7.

 

Een hobbit in een tunnel met zijn fluit.

 

Les Wankers. (Een parodie op Kooples, die het dus wél bloedserieus menen.)

 

First Aid Kit doet Herman van Veen Leonard Cohen.

 

Philomena Cunk neemt ons mee in de geschiedenis van the United Britain of Great Kingdom.

 

Een tafelgesprek in Oeganda tussen een transjongen met ijzeren zenuwen, een interviewer die het midden houdt tussen verbijstering en oprecht-willen-begrijpen, en een laaiende priester die eerst inbelt en vervolgens zelf naar de studio komt met medeneming van enkele stukken fruit om zijn punt kracht bij te zetten.

 

Ketchup leather. Yay.

 

Haha, dit is nog best een soort van nuttig. (Geen zorgen, die derdegraads brandwonden zijn afwrijftattoos.)

 

Een oud nummertje van Dva, het duo dat regelmatig de muziek in de Amanita-spellen verzorgt.

 

Nederland is armer zonder Evoluon.

 

Vandaag bereiden wij een krukje.

 

Opdat wij niet vergeten dat dit heeft plaatsgevonden.

 

Nee, ook de Piri Reïs-landkaart is geen bewijs van aliens.

 

De Schist-schijf daarentegen duidelijk wel.

 

Als je anno 2022 een clip zou moeten maken die 1990 zou moeten voorstellen en je zou hiermee aan komen zetten zouden mensen het over the top vinden maar de clip is dus daadwerkelijk uit 1990.

 

Het sexy’ste mannenkoortje dat u vandaag onder ogen krijgt.

 

Kate Bush in het dit jaar te slopen Spookslot op de Efteling.

 

Een kek portatiefje.

 

Alsook waterorgel.

 

Een liedje van veertig Songfestivals geleden.

 

Een ouwe gangster vertelt.

 

“This is the bagpipe your mother warned you about.“

 

Het lieflijkere werk van Myrkur. (Wie haar afschuwelijketakkeherriewerk prefereert: hiero. Zelf weten.)

 

Conway’s Game of Life in een fris jasje.

 

Taaldrab 45a: Rock en/of roll

· 2 reacties ·

Deze vind ik al een half leven vreemd. Misschien ligt het grotendeels aan mijn fragmentarische muziekterminologiekennis, maar mijn wenkbrauwen gaan centimeters de lucht in als mensen de muziek van, zeg, Bill Haley en die van een Nirvana of Metallica allebei aanduiden als rock and roll.

Het reddit-commentaar dat mij tot deze post aanzette. (Ik kom nooit op reddit, dat is een leugen.)

Dit zie je vaker zo gebruikt worden en in mijn boekje is dat echt knetterweird. Bij rock and roll denk ik puur aan vetkuiven en petticoats en rijkbechroomde bolides in pasteltinten, niet aan langharige headbangers met hun wijsvinger en pink in de lucht. Dat is geen rock and roll, dat is rock. Of hard rock. Of (heavy) metal. Of metal rock. Niet rock and roll. Dat is Bill Haley. Of Buddy Holly.

Nu wordt de zaak er niet overzichtelijker op doordat Bill Haley en zijn Kometen het zelf over rock (around the clock) hebben. Maar rock and roll rock noemen vind ik lang zo bizar niet als rock rock and roll noemen.

Voor zover ik het kan overzien komt dit omdat we hier te maken hebben met een gevalletje “hoofdcategorie heeft zelfde naam als subcategorie” en daar dan verwarring tussen. Net zoals geit zowel de subcategorie “een vrouwelijke geit” als een lid van de hoofdcategorie “de diersoort geit als geheel” kan betekenen, kan rock zowel het overkoepelende genre rock aanduiden als eender welk van zijn vele subgenres, zoals rock, of metal, of rock and roll, of deathgrind of hoe jullie jongeren dat ook allemaal maar noemen met jullie skateborden.

Dus als je Nirvana rock and roll noemt, verwar je in mijn perceptie een subcategorie (rock and roll) met de hoofdcategorie (rock) die hetzelfde heet (rock) als de subcategorie (rock) waar de hoofdcategorie (rock) zijn naam (rock) aan te danken heeft. Alsof je alle geiten ongeacht geslacht bok noemt, omdat er ook geiten bestaan (grofweg de helft) die een bok zijn.

Helder? Fijn zo. Nou niet meer doen hè.

En hoe staat het intussen met de Canto Ostinato?

· Een reactie plaatsen ·
Uit een scriptie over de Canto Ostinato (Stacey Low, 2020)

Ja nee, ik begrijp het volkomen als u bij die titel alleen al gillend de kamer verlaat, want eerlijk is eerlijk: de Cantomoeheid (of -⁠moordlust, geheel naar keuze) ligt zwaar op de loer bij zo’n onaflatende overdaad aan uitvoeringen. Ik denk dat er onderhand met gemak zo’n honderd versies in officiële en -⁠euze omloop zijn en dan reken ik allerlei spontane mafketels op stationspiano’s nog niet mee. Mijn Youtube-Canto-Ostinato-afspeellijst barst in ieder geval in toenemende mate uit zijn voegen:

Dit is dus een afspeellijst. Klik naar links/rechts om tussen de honderden clips te navigeren.

En ik zal niet ontkennen dat ik soms ook enige verkalking in de onderriemse regionen ervaar bij dingen als Canto Meets Jazz, fijn een stukje associatief de Canto van je af schilderen en – ik zou mezelf niet geloofd hebben als ik mezelf dit zou hebben horen vertellen als het niet de werkelijkheid was – groepsgewijs hometraineren op de Canto. Ik sluit niet geheel uit dat dit tekenen van de Eindtijd zijn. (Op zich ook wel weer eens verfrissend, daar niet van.)

Dit was dus in 2012. Zie je wel. Eindtijd.

Maar, zoals de zoon van mijn vader altijd pleegt te zeggen: je kunt het een kunstenaar niet aanrekenen als diens kunstuiting door anderen wordt overgehypet, en de kunstuiting puur om die reden afwijzen zou zonde zijn.

Want ik blijf het, ondanks perioden van er even hélemaal klaar mee zijn, een tof stuk vinden. En ook anno jaren 20 duiken er af en toe nog altijd mooie nieuwe glimmertjes op in de goudpan van de rivier des eh, ja jemig bedenkt u anders even zelf een metafoor. Hieronder bijvoorbeeld, met orgel van oudgediende Aart Bergwerff en zang van Wishful Singing (die u misschien wel eens heeft zien langskomen in connectie met Herman Finkers):

(Haha, kijk dat kind op 2:47 nét te laat haar gaap onderdrukken.)

Er is ook een hele cd van, die tevens (in delen opgehakt – waarom dóen mensen zoiets? O ja, zodat je de cd koopt natuurlijk) op Youtube is te vinden. Hoor naast de zang ook hoe leuk dat orgel er zachtjes op los puft en sist en daarmee subtiel een onbedoeld goed uitpakkende ritmesectie aan het openingsgedeelte toevoegt. (Of dat treurig-dissonante stoomlocomotiefje aan het begin helemaal de bedoeling was durf ik niet te zeggen, maar het heeft wel iets koddigs.)

Aart Bergwerff & Wishful Singing – Canto Ostinato

Tuurlijk, ik besef terdege, hier kun je ook hard Hu bij roepen, maar ik vind het mooi, dus puh. En als u er lekker bij wilt linoleumgutsen of onderwaterqigongen, doet u maar fijn uw ding hoor, ik ben ook weer de kwaadste niet. Smaak blijkt opmerkelijk subjectief, in dat opzicht. Behalve waar het Canto Meets Jazz betreft natuurlijk, dat is gewoon letterlijk het equivalent van de broer van mijn zus die vroeger expres door haar heen ging etterbakken als ze een liedje wilde zingen.

En als u ’m echt niet meer trekt, die Canto, dan is er altijd nog mijn afspeellijst van Steve Reichs Music for 18 Musicians!

Mini-uitdaging: tel de keren dat-ie daadwerkelijk door 18 musici wordt uitgevoerd.

Toontaal

· 3 reacties ·

Harmonieën, temperamenten, stemmingen, timbres, spectra, toonladders, formanten, kreeftencanons en andere fascinerende fratsen onder de motorkap van de muziek.

De meeste van deze filmpjes zijn van het kaliber 3Blue1Brown, als in “ik volg hier 80% niet van maar het boeit me alsnog de pan uit.”

Wat maakt klanken dissonant? En zo ja, is dat erg?
Waarom een mens geen bel kan nadoen (zelfs geluidenmeester Beardyman niet).
De tritonus. Zo ongemakkelijk in het gehoor dat mensen denken dat de Katholieke Kerk hem probeerde te verdoezelen, maar dat is dus een mythe.
Een geheimzinnig stukje bladmuziek in het enige schilderij van Johannes Torrentius dat de Protestantse Kerk niet heeft weten te verdoezelen. Dank aan vader voor deze tip!
Möbius, Marcus, Bach.
Hoe men het Vroeger deed.

Public Domain Review

· 1 reactie ·

Gut, blijk ik toch nog niet het hele internet uit te hebben. Ik had namelijk nog niet eerder van The Public Domain Review gehoord, u wel dan? Is een site die juweeltjes aan beeld en geluid van vroeger en nu vergaart die zich – neen! – in het publieke domein bevinden. Geweldig om in te grasduinen. Een onwillekeurige greep:

Image
Physical Training for Business Men.
Occultisme en synesthesie.
Image
Een 19e-eeuwse vuurwerkcatalogus.
De enige juiste uitdossing tijdens een pandemie.
Image
A Whale and Three Fish Sitting Down to a Formal Dinner of Russian Sailors. Kobayashi Kiyochika, 1904
Image
The Art of Ornamental Orange Peeling.
colour music
Kleur- en muziektheorie.
Image
Frenologische tips voor een goed huwelijk.
Image
Wiskundige figuren.
Image
De mode van de toekomst, zoals voorspeld in 1893. Wauw, dit is echt ijzig accuraat.
Een lachlied.
Image
Yoga.
Image
Electriciteitstherapie.
Image
De technologie van de toekomst, zoals voorspeld in 1899. Hahaha, een electrische schrobber, dat kán helemaal niet.
Image
Pixels avant la lettre.
Oe, en ze hebben ook een boek.

Filmpjes

· 2 reacties ·

En het is weer tijd voor een ferme kledder video’s uit mijn onuitputtelijke kijkgeschiedenis! Geniet ervan en dien gerust tips in. Nieuwe toevoegingen plaats ik bovenaan. Blader tussen de verschillende pagina’s met de knopjes onderaan deze post.

Cyriak doet het weer.

 

En hoe is het onderhand met onze IJslandse eruptie?

 

Hoe zijn runen precies onstaan? Niet zo simpel als je denkt.

 

Tijdsdocument van een Engelse pub in de jaren ’50.

 

Vermakelijk commentaar op dieren. Verlaag de afspeelsnelheid om zijn spitsvondsten beter te waarderen.

 

Miegakure, een ooit te verschijnen computerspel in 4D.

 

Rauwe klez’.

 

Trippige filmpjes, gegenereerd met een text to image-algoritme ofzoiets.

Zinnenverzet II

· 12 reacties ·

Wordt het niet weer eens tijd dat ik u mijn complete filmpjeskijkgeschiedenis opdring? Ja hè. Het moet tenslotte wel een beetje leuk blijven, zo’n tweede golf. Welaan dan, pak aan dan. Met dank aan alle eventuele tipgevers in verleden, heden en toekomst. Hou u goed, gezellig en gezond!

Net als de vorige keer zal ik verse aanwinsten bovenaan toevoegen, en om te voorkomen dat uw computer smelt de lijst in meerdere pagina’s ophakken (zie navigeerknoppen onderaan).

  • Een zo fijn mogelijke kerst iedereen!
  • Een hele rare meneer die in een eigenverzonnen taal (zoals ik zei, een hele rare meneer) uitleg geeft over zijn silentizer:
  • Wat er zoal onder een vulkaan schuilgaat:
  • Speciaal voor mensen die liever niet Celine Dion horen zingen: een wonderschone doedelzakcover van My Heart Will Go On:
  • Naar aanleiding van The Queen’s Gambit (aanrader verder) voel ik gelukkig geen enkele aandrang om nu ineens heel erg te willen leren schaken, maar het kijken heeft wel een lichte heraanwakkering van het vergelijkbaar-complexe spel Hive in me ontvlamd:
  • Pretpong:
  • Een coronalied uit de Eerste Golf dat het ook nog prima doet voor de Tweede: