Zo, we zijn weer terug hoor, van een bijzonder genoeglijke week op een zonnig, welriekend en overdadig copieus Terschelling. Precies op tijd voor het volgende.
Vroege bezoekers aan mijn ouderlijk huis herinneren zich het bestaan ervan misschien nog, de legendarische beelden van een tweejarig Drabkikkertje in wording tijdens een dagje naar het strand. Vandaag op 9 augustus is het precies 35 jaar geleden dat mijn ouders het filmpje schoten; een gepast moment dus om het materiaal hernieuwd aan u te presenteren. Omdat we ons op het internet en in een gevoelig tijdgewricht bevinden moet ik u de ècht beruchte scènes helaas onthouden, maar dat doet niets af aan de granieten eeuwigheidswaarde van dit epochiaanse document.
Veel dank gaat uit naar Studio Brandaris voor het digitaliseren!
Van harte gefeliciteerd.
Dankoe! Vandaag is het ook nog eens op de kop af zes dagen geleden dat ik precies tien jaar in Leiden woon, maar dat is een ander verhaal.
Awwwwwwwwww :-)
Ja, dat zeg je nú. Wacht maar tot je de beruchte scènes ziet ;)
Ik ben niet zo voor knipcensuur, ik vind tactisch misplaatste blurs beter;
je laat dan het montageritme en de sceneopbouw in ieder geval heel.
Het stuntwerk is prima, jij half over de reling van een afmerend schip, vingertjes bijna tussen een dichtvallende autodeur, spannend.
Die legendarische “Drabwalk”, prachtig om te zien.
Wat zou er nog beruchter zijn dan een joyridende peuter? Ik ben benieuwd… :)
Het rijmt op ‘joyridende peuter’.
oh zo genoten van je filmpje! Fantastisch!! Ik ben ook dit jaar weer met gezin én alleen op Terschelling geweest dus het roept ook nog eens fijne herinneringen aan Terschelling op.
Blij je ermee te hebben verblijd!