Tuurlijk joh, Matt, jat anders gewoon lekker mijn complete blogpost uit 2009 joh. Met je bijen.
Ghehe, die aanstekelijke lach op 4:02 ga ik de rest van de ochtend op repeat draaien. Bevrolijkende mevrouw. Maddie Moate heet ze.
Categorie: Natuur
Stereoboog
Alweer een tijd geen stereofoto’s geplaatst, dus hoog tijd voor weer eens een paar stereofoto’s. Van een regenboog. Of twee, want dezelfde regenboog is nooit dezelfde regenboog, laat staan als je er twee stereofoto’s van maakt, wat dus eigenlijk vier foto’s zijn. Nog mazzel dat het geen dubbele regenboog was (wat het wel was, want alle regenbogen zijn dubbele regenbogen, alleen zie je dat niet altijd).
Instructies hoe stereofoto’s te bekijken hier. Of koop/maak een stereokijker.
Filmpjes
En het is weer tijd voor een ferme kledder video’s uit mijn onuitputtelijke kijkgeschiedenis! Geniet ervan en dien gerust tips in. Nieuwe toevoegingen plaats ik bovenaan. Blader tussen de verschillende pagina’s met de knopjes onderaan deze post.
Beint vefstreymi frá eldstöðvunum
Er staat momenteel een vulkaan(tje) uit te barsten op IJsland. Hier de livestream:
Dank aan Jeroen voor de tip!
Wat meer achtergrondinformatie:
Tijmleps:
Dichtbijbeelden:
Beroepsdeformatie-zijspoor: Ik fascineer me echt een ongeluk om dat Björk-accent. Klinkt totaal anders dan Vastelandscandinavisch en heeft een stel intrigerende klankmutaties. Zoals:
- Stemhebbende medeklinkers (b, d, g, z, dzj e.d.) worden nagenoeg stemloos (p, t, k, s, ts[j] etc.): indoors klinkt als intors, beginning klinkt als pekinning, dangerous wordt teenturus;
- De combinaties sl en sn krijgen een t in het midden: Iceland en slowly klinken als Icetlant en stlowly; is not klinkt als istnot;
- Beklemtoonde korte klinkers voorafgaand aan een plofklank (p, t, k e.d.) worden door een hoorbare h gevolgd: not en wet klinken als noht en weht, city wordt cihty; dramatic en ridiculous worden dramahtic en ridihculous.
En welke naam moet het bergje krijgen? Nou, lijkt me vrij wiedes.
Prehistorische diepzeeoerwoudgeluiden
Oftewel een merel in mijn achtertuin die ik helemaal de moeder heb vertraagd. Zouden het dan tóch dinosaurussen wezen?
Toelichting: Wat u hoort is simpelweg een zingende merel, maar dan zes keer zo traag oftewel globaal tweeënhalve octaaf naar beneden. Resultaat: een voorwereldlijke olifant-walvis-aap-pteranodon met stukjes wekkerradio. De visualisatie (gemaakt met deze toffe app hier) is een zogeheten spectrogram, waarmee je, zoals Absent Martian al opmerkte, de verschillende onder- en boventonen fraai te zien krijgt.
Ter vergelijk hier de oorspronkelijke opname:
Let wel, deze is niet helemaal één-op-één, want voor de vertraagde versie heb ik de stiltes wat ingekort en gedeelten weggeknipt die storende bijgeluiden bevatten. Behalve de insluipkat aan het eind.*
* Niet Snorri uiteraard, die zou nooit op dergelijke onbeschaamde wijze de aandacht naar zich toe trekken.
Zinnenverzet II
Wordt het niet weer eens tijd dat ik u mijn complete filmpjeskijkgeschiedenis opdring? Ja hè. Het moet tenslotte wel een beetje leuk blijven, zo’n tweede golf. Welaan dan, pak aan dan. Met dank aan alle eventuele tipgevers in verleden, heden en toekomst. Hou u goed, gezellig en gezond!
Net als de vorige keer zal ik verse aanwinsten bovenaan toevoegen, en om te voorkomen dat uw computer smelt de lijst in meerdere pagina’s ophakken (zie navigeerknoppen onderaan).
- Een zo fijn mogelijke kerst iedereen!
- Hoe Johan de Witt moet hebben geklonken:
- Ook Harc-fest gaat niet door dit jaar:
- Een hele rare meneer die in een eigenverzonnen taal (zoals ik zei, een hele rare meneer) uitleg geeft over zijn silentizer:
- Wat er zoal onder een vulkaan schuilgaat:
- Mark Felton levert in ongehoord tempo de ene na de andere interessante video over minder bekende stukjes oorlogsgeschiedenis:
- Speciaal voor mensen die liever niet Celine Dion horen zingen: een wonderschone doedelzakcover van My Heart Will Go On:
- Jupiter en Saturnus zijn naar elkaar onderweg om binnenkort hun nabijste winterzonnewendeconjunctie sinds een krap millennium te beleven:
- De mondboog:
- Naar aanleiding van The Queen’s Gambit (aanrader verder) voel ik gelukkig geen enkele aandrang om nu ineens heel erg te willen leren schaken, maar het kijken heeft wel een lichte heraanwakkering van het vergelijkbaar-complexe spel Hive in me ontvlamd:
- Qreatief met quipu’s:
- Pretpong:
- Eindelijk weer een nieuw deel van Clickspring die een replica van het Antikytheramechanisme aan het bouwen is:
- Een coronalied uit de Eerste Golf dat het ook nog prima doet voor de Tweede:
- Kattenfilmpje uit 1906:
- Een computer van de allerbeste schaker laten winnen is verbluffend. Hetzelfde voor elkaar krijgen in go werd onmogelijk geacht. Tot voor kort:
Eindejaarsverzameling
Nog maar een krappe voortnacht en de jaren 20 breken aan! Ik kijk nu al uit naar de zeppelins, flappers, zeep met radium en een louterende beurskrach links of rechts. Ter afsluiting van het decennium een fijne Drabgreep voor u uit mijn tegenkoomsels van de afgelopen tijd.
- Baba is You, een jottem hersenkraakspel waarin je de regels moet veranderen om te winnen:
- Vrolijke hindoestaanse klassieker van Trafassi:
- Een lekker lang gesprek met Urbain Servranckx (zo heten Vlamingen zonder [etc.]):
- Voor wie het origineel wat snel afgelopen vindt: de langzame versie van Philip Glass’ Music in Twelve Parts:
Nog veel raardere halo’s
Standaard hemelverschijnselen zijn vaak al verbluffend genoeg, vooral als ze tot het wat minder geziene soort behoren. Halo’s, regenbogen, nachtende lichtwolken, glories, de groene flits, ik noem er maar een paar.
Maar dan heb je ook nog eens een hele prot aan verschijnselen waar we met de bestaande modellen helemaal niet van snappen hoe ze kunnen.
Mijn onderlaatste aanschaf, met passende dank aan een mede-Wikipediabewerker, betreft namelijk een exemplaar van het boek Rare Halos, Mirages, Anomalous Rainbows, and Related Electromagnetic Phenomena. Ja, kom gerust even bij van die titel.
De schrijver, ene William R. Corliss, hield zich bezig met het verzamelen van anomalieën. Waarnemingen van fenomenen waar we tot dusver geen zinnige wetenschappelijke verklaring voor hebben. Maar dan niet op de Erich von Däniken “en dus zijn het de aliens”-manier, maar netjes wetenschappelijk gecatalogiseerd, van bronnen voorzien en afgewogen op geloofwaardigheid.
Nou, en wie dacht dat een negengradenhalo raar was kan zijn vingers aflikken met dit boek. Er zitten dingen bij die je normaal alleen in dromen ziet, maar die kennelijk echt door betrouwbare getuigen zijn waargenomen. Regenbogen die niet hangen waar ze horen. Zesvoudige regenbogen. Regenbogen met pilaren aan weerszijden. Valse zonnen. Zijdelingse luchtspiegelingen. Druppelvormige halo’s. Vierkante halo’s. Vierkante. halo’s.
Behalve kneiterintrigerend is het boek een wijze les in nederigheid. Als ergens-van-af-denken-te-weter heb je (ik) soms de neiging om te roepen “Dat kan niet, want daar is geen zinnige verklaring voor”. Maar zelfs als ook maar de helft van Corliss’ boek op waarheid berust (er is ook kritiek op zijn werk) verdient het aanbeveling om terughoudender te zijn met dat soort stelligheid. We (ik) vergeten nogal eens dat wetenschap immers niet een vastgekit stelsel zekerwetendheden is, maar juist een onophoudelijk balanceren op de grens met het nognietbegrepene.
Of, zoals Corliss zelf William James citeert:
Round about the accredited and orderly facts of every science there ever floats a sort of dust-cloud of exceptional observations, of occurrences minute and irregular and seldom met with, which it always proves more easy to ignore than to attend to … anyone will renovate his science who will steadily look after the irregular phenomena, and when the science is renewed, its new formulas often have more of the voice of the exceptions in them than of what were supposed to be the rules.
Maar vierkante halo’s??
Drabkikker 