Categorie: Kunst & nijverheid

22–29 sept: Drabkikker exposeert in Rotterdam

Update 26 sept: En we hebben beeld! Foto’s door Olivier Scheffer.

~~~

Update 25 sept: Briljante tekening in Monsieur Hulot-stijl door Vader Senior:

Dirk aanschouwt de Aanschouw

~~~

Update 23 sept: en wij hangen!

De opening was gisteravond in een bruisende Witte de Withstraat en retegezellig. Mijn kast vol Lineair D-haksels en -plaksels trok leuk bekijks en leverde allerlei toffe reacties op; er sloegen zelfs wat mensen aan het puzzelen. Voor wie daar dieper in wil duiken: alle informatie over het Lineair D vindt u hier.

Meer beeld zal binnenkort op de Aanschouw-site verschijnen (hier vast ook). Voor nu heel veel dank aan Annegret en Jaap en Olivier en Berndnaut en alle aanwezigen voor hun uitnodiging en hulp en enthousiasme!

~~~

Leuk nieuws! Ik ben onlangs uitgenodigd om iets van mijn maaksels te exposeren in De Aanschouw. Dat is de galerievitrine van Café de Schouw in Rotterdam, waarin al dik 21 jaar iedere week het werk van een andere creatieveling wordt getoond.

De Aanschouw: elke week iets anders in de kast.

Onder weekgetal #1094 zal uw zeergevleide Drab van 22 t/m 29 september aanschouwelijk zijn. Ik ben nog druk aan het peinzen waarmee precies exact, maar iets in de schriftsystemenhoek lijkt een aannemelijke aanname.

De opening is op donderdagavond 22 september om 21:00 u in Café de Schouw, Witte de Withstraat 80 Rotterdam en zal worden begeleid door een inleidend vraaggesprek met gastcurator Annegret Kellner, over wat ik in vredesnaam beoog met mijn werk en dat ik daar dan hele wijze antwoorden op geef waar u dan heel erg over moet nadenken. Met bier.

Mijn eerste openbare optreden als Drabkikker. Zin in. Weest allen daarbij en roert den schalmei!

Phase

Nieuw! De volledige versie (of nou ja, de eerste twaalf uur dan):

Phase (9-9-2022)

En voor wie die versie wat te opgefokt-jachtig vindt, hier dan tevens in vertraagde vorm; heeft ook wel zijn charme en brengt bepaalde andere subtiliteiten aan het licht. Klinkt in eerste instantie een beetje als een stel gelobotomiseerde Laven, maar na verloop van tijd merk je dat niet meer zo:

Traagphase (10-9-2022)

∿ ∿ ∿

Verschuivende fasen

Onlangs leuk met mensen aan het ideeënwisselen geweest over electronische synthesizermuziek, en dan in het bijzonder over het fenomeen faseverschuiving (phase shifting): het geintje waarmee bijvoorbeeld Steve Reich indertijd zijn eerste schreden in de minimalistiek zette, waarbij herhaalde geluidspatronen een miniem tikkeltje met elkaar uit de pas lopen waardoor ze gaan verschuiven, met allerlei interessante niet-vantevoren-bepaalde emergente ritmes en melodieën tot gevolg.

Daar houden wij van, dus kom, ik gooi ook weer ’ns een repetitieve duit in de zak.

Het idee is supersimpel, het resultaat leuk verrassend en gevarieerd. En net effe anders dan Reich het doet/deed: in plaats van een vooropgezet vast melodietje als uitgangsblok te nemen, heb ik zes aparte tonen genomen, en die elk in hun eigen loopje gezet. Elk daarvan loopt op nét een fractie andere snelheid, waardoor de tonen met elkaar uit de pas gaan lopen. Het gevolg is dat het melodietje niet (zoals bij Reich) hetzelfde blijft, maar zelf geleidelijkaan van vorm verandert.

Voor de interessantie heb ik de boel dan nog gedubbeld in twee partijen (die sommige noten fijn pesterig een half toonhoogtetje uit elkaar spelen), dus in totaal heb je twaalf schuivende lagen:

Aan het begin van het stuk lopen de zes tonen nog droog in een trapje omhoog, dus dat klinkt vrij rechttoerechtaan:

Maar het onderlinge schuiven wordt al gauw merkbaar, en gaandeweg muteert het trapje tot de uiteenstlopende fascinaria, wisselend tussen orde en chaos en vrolijke huppeltjes en polyritmes en gekgeworden orgues de barbarie en wat niet al.

Omdat de loopjes zo miniem in lengte verschillen duurt het mogelijk meerdere leeftijden van het universum voor ze weer terug met elkaar in de pas lopen (zou ik even moeten uitrekenen), maar hier een uitknipsel van wat je na een uur of acht à negen te horen krijgt:

(Luister gerust nog even verder in de rondte naar de andere malle baksels op mijn Soundcloud. Sommige daarvan staan ook in mijn Geluid-playlist op Youtube, andere niet, c.q. vice versa.)

Ik ben er danig mee in mijn sas. Het is weer eens een leuk voorbeeld van het mij oneindig blijvende intrigerende concept “stop ergens een paar doodeenvoudige ingrediënten in en krijg er uiterst complexe en verrassende structuren voor terug”. Wat ik o.a. boeiend vind om te observeren is hoe het oor van de luisteraar (althans dat van deze hier) er patronen in wil vinden en daardoor steeds in een soort staat van alertheid blijft in anticipatie op wat er nu weer voor meebeweegbaars aan zal komen.

Kijkparade

Bloginspiratiegebrek. Filmpjesgeschiedenis altijd goed als vuller. Plezier ermee.

IJsland neigt andermaal tot magmaburp.

Er zit soms tergend veel tijd tussen de Antikythera-episoden van Clickspring, maar áls er dan weer eentje verschijnt, is het het wachten ook dubbel en dwars waard.

Muziek van Anna von Hausswolff (met dank aan de desbetreffende mensen die weten wie jullie zijn).

De maker van Rolf maakt ook filmpjes voor Klokhuis.

Na Doe Maar deed Henny Vrienten o.a. The Magnificent 7.

Een hobbit in een tunnel met zijn fluit.

Les Wankers. (Een parodie op Kooples, die het dus wél bloedserieus menen.)

First Aid Kit doet Herman van Veen Leonard Cohen.

Philomena Cunk neemt ons mee in de geschiedenis van the United Britain of Great Kingdom.

Een tafelgesprek in Oeganda tussen een transjongen met ijzeren zenuwen, een interviewer die het midden houdt tussen verbijstering en oprecht-willen-begrijpen, en een laaiende priester die eerst inbelt en vervolgens zelf naar de studio komt met medeneming van enkele stukken fruit om zijn punt kracht bij te zetten.

Ketchup leather. Yay.

Haha, dit is nog best een soort van nuttig. (Geen zorgen, die derdegraads brandwonden zijn afwrijftattoos.)

Een oud nummertje van Dva, het duo dat regelmatig de muziek in de Amanita-spellen verzorgt.

Nederland is armer zonder Evoluon.

Vandaag bereiden wij een krukje.

Opdat wij niet vergeten dat dit heeft plaatsgevonden.

Nee, ook de Piri Reïs-landkaart is geen bewijs van aliens.

De Schist-schijf daarentegen duidelijk wel.

Als je anno 2022 een clip zou moeten maken die 1990 zou moeten voorstellen en je zou hiermee aan komen zetten zouden mensen het over the top vinden maar de clip is dus daadwerkelijk uit 1990.

Het sexy’ste mannenkoortje dat u vandaag onder ogen krijgt.

Kate Bush in het dit jaar te slopen Spookslot op de Efteling.

Een kek portatiefje.

Alsook waterorgel.

Een liedje van veertig Songfestivals geleden.

Een ouwe gangster vertelt.

This is the bagpipe your mother warned you about.

Het lieflijkere werk van Myrkur. (Wie haar afschuwelijketakkeherriewerk prefereert: hiero. Zelf weten.)

Conway’s Game of Life in een fris jasje.

Wombo

Update 6-12: Meer Wombolol bij Victor!

Update 5-12: Hah, kijk, ja, dat kan natuurlijk ook (dank, bezoeker uair01!): bestaande liedteksten gebruiken om de AI mee aan de haal te laten gaan. Haha, nou, wie raadt onderstaand Wombogedicht? (Klik voor vergroting.)

Wombogedicht

~~~~~

Allememachies. De techniek staat voor steeds minder en Roald Dahls Great Automatic Grammatizator is onderhand hoegenaamd werkelijkheid.

Zo kun je op app.wombo.art een willekeurige kreet invullen (“a frog eating too many bananas”, “the birth of a screwdriver”, noem maar op) en er wordt ter plekke een uniek plaatje van gemaakt, dat geregeld griezelig accuraat is (soms iets minder) en vaak nog poermooi ook.

Hoe werkt het? Geen idee precies, maar het is iets met Kunstmatige Intelligentie en Diepe Nep. Er zijn toenemende aantallen programma’s die zulks kunnen, zoals bijvoorbeeld ook DALL-E, dat ik een tijd geleden voorbij hoorde komen in het Nerdland Maandoverzicht (aanrader voor mensen die van nerds en maandoverzichten houden) en This Person Does Not Exist (jup, die gezichten worden dus ter plaatse gegenereerd) en Pixray (dank, reageerder Sarah!).

Wat Wombo zo te zien doet is bestaande plaatjes bij je tekst googelen (zo lijken die Aragorn/Arwen en Philip Glass me vrij direct gebaseerd op voorhanden beeldmateriaal [minus de rook en de cocktails dan], al heb ik de originelen zo gauw niet kunnen achterhalen) en die op een min of meer natuurlijke manier proberen te combineren, plus een kunstzinnig filter eroverheen. Aan sommige van mijn probeersels hierboven is te zien dat het algoritme meer doet dan simpelweg plaatje A en plaatje B naast elkaar zetten, want die Mona Lisa staat echt in de fik en die smurf-achtige blobbels en Jennifer Aniston zitten echt in die pogingen-tot-dodecaëder. Knap verbluffend, als u het mij vraagt. En ja, ook best wat eng.

eddie d

Ik was eens grondig aan het opstoffen geslagen in mijn internetverleden en kwam zo bij hele oude Youtubebezoeksels terecht (240p! gut ja, dat hád je toen), waaronder zich een paar nauwvergeten juweeltjes aandienden. Zoals het werk van eddie d, waar ik in 2010 eens over blogde. Ik mag dit al die tijd na dato nog even hard:

Poem #9
Cuore
Let Me Be Frank

EDIT. Haha, als dit toeval is is het wel heel toevallig: eddies laatste upload is van zes jaar geleden; ik reageer gisteren op een van zijn oude filmpjes, en vandaag verschijnt er spontaan een nieuwe.

Public Domain Review

Gut, blijk ik toch nog niet het hele internet uit te hebben. Ik had namelijk nog niet eerder van The Public Domain Review gehoord, u wel dan? Is een site die juweeltjes aan beeld en geluid van vroeger en nu vergaart die zich – neen! – in het publieke domein bevinden. Geweldig om in te grasduinen. Een onwillekeurige greep:

De enige juiste uitdossing tijdens een pandemie.
Image
Frenologische tips voor een goed huwelijk.
Image
De mode van de toekomst, zoals voorspeld in 1893. Wauw, dit is echt ijzig accuraat.
Image
De technologie van de toekomst, zoals voorspeld in 1899. Hahaha, een electrische schrobber, dat kán helemaal niet.
Image
Pixels avant la lettre.
Oe, en ze hebben ook een boek.

Taaldrab 41: Kitbashing greebles

Heden leer ik twee (of eigenlijk drie) nieuwe Engelse woorden:

Greebles, ook wel nurnies: de overmatig ingewikkelde oppervlaktestructuren van blokjes, vlakken, leidingen en staketsels die je clichématige scifi-ruimteschepen vaak ziet hebben.

Just a moment. Just a moment. I’ve just picked up a fault in the AE-35 greeble.

Kitbashing: hoe propmakers vaak te werk gaan bij het vervaardigen van greebles/nurnies: door de onderdelen (of zelfs de bijelkaarhoudrekjes* daartussen) van bestaande modelbouwkits eclectisch tot iets nieuws te knutselen.

Blijkbaar mag je ook greeblies zeggen.

Nuttige kennis.

* En die heten dan weer sprues. Dank aan reageerder mrklnsprnt voor de aanvulling!

Filmpjes

En het is weer tijd voor een ferme kledder video’s uit mijn onuitputtelijke kijkgeschiedenis! Geniet ervan en dien gerust tips in. Nieuwe toevoegingen plaats ik bovenaan. Blader tussen de verschillende pagina’s met de knopjes onderaan deze post.

Cyriak doet het weer.

En hoe is het onderhand met onze IJslandse eruptie?

Hoe zijn runen precies onstaan? Niet zo simpel als je denkt.

Tijdsdocument van een Engelse pub in de jaren ’50.

Vermakelijk commentaar op dieren. Verlaag de afspeelsnelheid om zijn spitsvondsten beter te waarderen.

Miegakure, een ooit te verschijnen computerspel in 4D.

Rauwe klez’.

Trippige filmpjes, gegenereerd met een text to image-algoritme ofzoiets.