Ja, dat kan ik dus ook hè, onwaarschijnlijk gecompliceerde schriften bakken. Naar aanleiding van Victors Nalba* hieronder was ik eens in wat kartonnen dozen gedoken, en trof daar een experiment waarvan ik alweer half vergeten was dat ik het had gefabriceerd. Op zich ook niet mijn opwindendste creatie want vééls te regelmatig, maar toch wel leuk qua principe.

* Instant update: zojuist heeft Victor zijn variant Paenalba aan de wijde wereld blootgegeven.

Ik ben notoir onfantasierijk wat namen voor mijn schriften bedenken betreft en dus heet het Sprietjes. Takke[n]schrift mag wat mij betreft ook. Alle letters bestaan net als bij Nalba uit een drietal basisbestanddelen, die per woord tegen elkaar aan geplaatst worden, als een soortement takken dus.

De eerste letter van elk woord wordt tegen een verticale stok aan geplaatst (die ook als leesteken dienst kan doen) en de overige letters zodanig aangepast dat ze mooi op elkaar aansluiten. Een voorbeeldtekstje ziet er dan bijvoorbeeld zo uit:

Waar je dan bijvoorbeeld weer dit mee kunt doen:

En tevens (alsook potentieel leuker want levendiger), een versie met gebogen takken. Hier hetzelfde woord in hoekige en ronde versie onder elkaar:

Wat met terugwerkende kracht vrij leuk laat zien hoe ik indertijd tot de vormen voor Lineair D ben gekomen:

Dat nog steeds niet af is, nee.

Update: Omdat jullie allemaal zo graag willen weten hoe je Drabkikker schrijft voor die weergaloze tatoeage om ze deze zomer allemaal steil achterover hun strandkuil in te laten keilen. Nou, zo:

Nog een update: Of zo, met vrijere vormen en van beneden naar boven, waterplantstijl: