Hebben wij een woord dat de twee begrippen ‘hartverscheurend’ en ‘supergaaf’ verenigt? Friezen, jullie misschien?
Deze brieven zijn begin 20ste eeuw geschreven door ene Emma Hauck, die op haar 30ste werd opgenomen met premature dementie. Ze zijn gericht aan haar man Mark, en behelzen slechts één boodschap: Herzensschatzi komm. Komm komm komm.
Ik weet niet wat ik het eerst moet krijgen, tranen of kippevel. Ik doe het maar even allebei, denk ik.
Drabkikker 
Ja inderdaad. En toch zit er enige troost in dat wij er nu naar kijken en er over nadenken …
LikeLike
Daar zeg je zoiets, inderdaad.
LikeLike
I wonder why this letter was never sent. Her illness must have been painful beyond words for the whole family, but wouldn’t it still have been comforting to know that even in her mental state she still loved and missed him. Yes, the letter is scary, confusing, and so, so sad, but (without knowing Emma or more than her diagnosis) the message is clear (to a layman’s eye).
LikeLike
We shall never know. Perhaps she was ashamed, perhaps Mark had rejected her because of her affliction, perhaps she didn’t write the letters consciously. Looking into the troubled mind is as impossible as looking inside a black hole, unless we go there ourselves. Which makes it all the more heart-wrenching.
LikeLike