Ingewijden weten dat ik nooit evenveel connectie met mijn mede-eilanders heb opgelopen als met het eiland zelf, maar dit tijdsbeeld uit 1988 vind ik dan wel weer een prachtig inkijkje geven in een wereld waar ik nooit deel van uit heb ambiëren te maken maar die vanachter mijn beeldscherm alsnog een vorm van importromantiek bij me oproept om de goedmoedige kameraadschappelijkheid die eruit spreekt (misschien stonden ze elkaar buiten de opname om wel naar het leven hoor, geen idee, maar dat zie je dan verder niet): Terschellinger konijnenjagers werken gezamenlijk aan het herstellen van een duinpad en rusten na afloop welverdiend uit met bier, worst en accordeon. Bonusnatuurwandeling aan het einde.
Voor wie de smaak te pakken heeft: het onderhavige Youtubekanaal (behorend bij cultuurhistorische vereniging Schylge myn Lântse ‘Terschelling mijn landje’) heeft nog veel meer materiaal. Deze over de aangespoelde containers in 1990 is ook wel leuk (vooral voor wie erbij was. Nog jaren later kon je op braderieën de desbetreffende speelgoedsoldaatjes, overhemden en glazen parfumflesjes aantreffen).
Drabkikker 