Dit probleem (gheh) speelt in het Nederlands net ietsje minder geloof ik, maar vergelijkbare zaken doen zich ook hier voor. In Engelstalige regionen zijn er mensen (vooral oudere) die het onbeleefd vinden als je thank you beantwoordt met no problem, maar ook mensen (overwegend jongere) die you’re welcome juist onbeleefd vinden.

Ik kan me op zich in beide bezwaren inleven: no problem suggereert dat ’s gespreksparners vraag/verzoek kennelijk ook wél een probleem had kunnen zijn, terwijl you’re welcome impliceert dat je het volstrekt gepast vindt dat de ander jou bedankt, daarmee potentieel hautain uit de hoek komende.

Hoog oplopend gesteggel alom. Punt is: beide kanten hebben ongelijk. We moeten dit soort uitdrukkingen namelijk helemaal niet letterlijk nemen, want het zijn fatische uitdrukkingen. Zegwat? Over naar Tom Scott, die deze en verwante gevallen van pragmatiek nader uitlegt:

(Niet dat ik nu zeven jaar na dato inmiddels wél weet wat je op What’s up dient te antwoorden, maar goed.)