Zoals aangekondigd was ik hedenochtend naar de Canto Ostinato door Oscar Alblas en Martin de Greef op vibrafoon respectievelijk marimba. Door stommiteiterie met de bus misten we notabene nog de eerste minuut ook, maar ze lieten ons er gelukkig nog in voor de buitengewoon fraaie uitvoering.

Want dat was het. Zoals al duidelijk was uit de korte versie zijn de twee instrumenten uitermate geschikt om het stuk op uit te voeren en vullen ze elkaar bijzonder mooi aan, de marimba voor de korte warme tonen en de vibrafoon voor de lange heldere. De prettig kleinschalige setting (cultureel centrum De Tuin in Leusden) maakte dat je er goed bovenop zat en zowel het slagwerk (heet dat zo bij idiofonen?) als de interactie tussen de twee uitvoerenden nauwgezet kon volgen. Aangever Alblas diepserieus en geconcentreerd, De Greef olijk verontschuldigend bij het misslaan van een enkel plankje, wat geen naam mag hebben als je bedenkt dat ze uit hun hoofd speelden (de partituur bleef liggen op de eerste pagina, voor de rest hadden ze alleen een spiekbriefje). Na de uitvoering van een uur stonden de konen hun welverdiend op de wangen. Lof!

Er zijn beeld- en geluidsopnamen gemaakt; naar verluidt komt daar tenminste een deel van op de site van De Tuin, dus hou dat in de gaten. Hopelijk staat het gestommel van de telaatkomers er niet te prominent op. In de tussentijd hieronder alvast een indruk aan de hand van Drabs barre amateurbeelden (zoek de Blinde Schildpad):

Goed werk, heren! Op naar een cd.

~

Update: En daar is het beeldmateriaal. Inclusief de eerste minuut, ha! Hebben we de ervaring toch nog compleet.

(Door het thema heen niezen, schaam je.)