Drabkikker sr., onlangs 65 geworden en daarmee kennelijk automatisch in de categorie ‘dementerende bejaarde’ komen te vallen getuige het soort blaadjes dat men hem ineens meent te moeten sturen, wijst mij per ommegaande op het allerweergalooste ornament dat men ooit in zijn huiskamer kan hebben hangen pronken: de Flying Scotsman-klok:
De verbluffende makers van dit toonbeeld van verfijning noemen zich The Bradford Exchange. En ze hebben nog veel méér oogverblindende artefacten! Wat bijvoorbeeld te denken van een authentieke Elvis-telefoon?
Of deze adorabele borstkankersupportpop?
En zeg nou zelf: als een geschenkensite een aparte afdeling ‘Native American & Wolves‘ heeft, dan wéét je toch dat je goed zit?
Ongelooflijk, het wordt me bijna te veel, zo veel moois. Dank, Bradford, voor deze verrijking van de wereld. En mijn vaders pensioen.
Die pop! aaargh aaargh nightmares! En de Indianen en Wolvensectie bewaar ik voor als ik me wat sterker voel dan vandaag….I have no words, only deep deep sighs.
LikeLike
Van die pop schrok ik echt idd! Brrr… En die wolven enzo… Ik kan me de mensen die dat soort dingen leuk vinden iets te levendig voorstellen. Ai ai ai.
LikeLike
Maar dat zo’n klok dan echte rijgeluiden maakt, dat is toch wel aardig?
LikeLike
Vooruit. Dat is dan inderdaad wel weer aardig.
LikeLike