Recentelijk weer eens een beetje aan het krabbelen in Scriptura Reclinata, waar een paar alternatieve lettervormen uit voort zijn gevloten die me wel bevallen.

Het betreft vooral de c, d, e, f en k (mogelijk ook de a en de o). In hun totdusverre vorm hebben die een open boogje dan wel een schuin dwarsstokje; in de alternatieve versie krijgen ze een horizontaal dekbalkje en/of een soortement van vlag:

Dus dat een woord als ochtendkoffie er dan zo uit komt te zien (oud, nieuw):

Het wel wat nou? Geeft een behoorlijk andere vibe aan het schrift, maar de leesbaarheid komt ervan ten goede zonder zijn pesterige esthetiek te verliezen, en het letterbeeld krijgt een beetje een halverweegse middellijn, à la zoals in de Beneventaanse minuskel of 17e-eeuws Nederlands schrift. Mag ik wel.

Ik wik nog of ik de oude vormen helemaal door de nieuwe wil vervangen, of de keuze laat afhangen van zaken als smaak en ruimtegebrek, anders krijg je op sommige plaatsen misschien wel erg veel vlaggen op een hoop gepropt. We gaan kijken wat werkt.