Sommigen onder u herinneren zich misschien nog het Grote Brildrama van 2008. Drab moest een nieuwe bril, kwam er totaal niet uit bij de kijk-o-theek, kreeg twee modellen mee op proef, die hij vervolgens aan zijn vrienden voorlegde ter overweging.

Nee, dat was een goed idee:

Bril A, zonder twijfel!

Bril B natuurlijk!!!!

als je meer voor de wijven gaat zou ik bril A kiezen […] en onthoud, ik heb er verstand van want ik werk bij Brill

Ik vind ze allebei een beetje eng! Kun je niet nog een paar foto’s doorsturen waarop je glimlacht, zodat we een beter oordeel kunnen vellen?

Bril A ziet eruit alsof je ermee geboren bent […] bril B… die bril doet me denken aan de bril van oom Lammert Lammerts toen hij 102 was en dood ging.

GEEN VAN BEIDEN! Waarom zo een dik montuur, doe iets dunners en ronders aub! De associaties die ik bij beide krijg zijn niet mis, zeg maar (semi-serialkiller virgin still living in his parent’s basement gaat elke zaterdag winkelen met zijn moeder als enige uitje van de week, dat soort spul…)

Is dit weer een grap?

Het zal niemand verbazen dat het uiteindelijk bril C werd.

Precies, zelf nadenken is het devies, een raad die ik dan ook goed in mijn mediotemporale cortex heb geprent, en daarom ben ik er ditmaal lekker op eigen houtje (vooruit, en dat van mijn lievelings-Egyptologe) op uit gegaan. En ziedaar dan mijn nieuwe hoofd voor de komende jaren!

Kandie? Zo niet, heeft u PECH, HAHA!

Terugrekenderwijs kom ik erop dat dit in mijn lange brildragende leven (vanaf m’n achtste) bril nummer 6 is.

Toch interessant hoe zo’n ding een integraal deel van je hoofd en daarmee je leven is. Met bril 1 zag ik voor het eerst de Eiffeltoren, met bril 3 mijn dode moeder, met bril 5 ben ik doctor geworden. Wat beleeft een mens dan ongehoord veel. I wonder where I’ll float next?

Oh! Wacht, ik vergeet nog deze! Mijn allereerste bril had ik al op driemaandige leeftijd, gemaakt door mijn vader van ijzerdraad en een slaoliefles.