Ekpo Ennepu is een schrift dat bedoeld is om lelijk te zijn. De inspiratie kwam oorspronkelijk van het Syrisch, dat van zijn eigen een heel fraai schrift bezigt, maar in sommige drukvarianten wordt er verbazend onesthetisch omgegaan met de onderlinge hoek van de letterstokken: de ene staat veel schuiner dan de andere. Dat bracht mij ertoe een schrift te baseren uitsluitend op het verschil in hellingshoeken.

Het Ekpo Ennepu heeft slechts elf letters: vijf consonanten (lange stokken) en zes klinkers (korte stokken) die kunnen hellen in hoeken van 0, 30, 60, 90, 120 of 150 graden. Het schrift loopt van rechts naar links, en de letters worden zo veel mogelijk tegen elkaar aan geschreven.

Ik was ooit ook van plan een taal aan het schrift te koppelen, maar veel verder dan dat Ekpo Ennepu ‘onze taal’ betekent ben ik nooit gekomen. Het schrift kan op zich gebruikt worden om andere talen mee te schrijven, maar vanwege het zeer kleine foneembestand krijg je dan nogal last van onderspecificatie. ‘Gilgamesh’ wordt bijvoorbeeld kinkamet.

Het alfabet

Het alfabet is als volgt:

(En dan is er nog een twaalfde letter, de lange liggende streep ____ , die kan worden gebruikt voor de ‘ng’.)

Dus nu kunt u met wat creativiteit dit stuk tekst lezen:

in të tueetë eeu it in et pnotet pan pënpneemting tutën…, oftewel: ‘In de tweede eeuw is in het proces van vervreemding tussen…’ etc.

Grammatica

Okee, en dan voor de echte Ekpo Ennepu-fans out there, hier de beschrijving van de grammatica tot zover ik gekomen ben.

Fonetiek

De klinkers worden voorafgaand een medeklinker ‘tense’ uitgesproken; in een open lettergreep ‘lax’ (dus precies andersom als in het Nederlands):

imi [imI]
eme [emE]
omo [omO]
ama [amA]
umu [umU]

De t, k en p worden uitgesproken als respectievelijk [d], [g] en [b] als ze direct volgen op een beklemtoonde lettergreep die eindigt op een klinker, een m of een n:

‘iti [‘idI]         <->      i’ti [i’tI]

‘ampu [‘ambU]   <->      am’pu [am’pU]

Morfologie

Een zelfstandig naamwoord in de standaardvorm is bepaald; onbepaaldheid wordt aangegeven met het suffix -m: ekpom = een taal

– Affixen:

ek- ‘verzameling van …’

-i maakt van een zelfstandig naamwoord een intransitief werkwoord: po = woord; poi = spreken.

-m geeft onbepaaldheid aan (ook van andere woordsoorten dan zelfstandige naamwoorden)

-pu geeft aan dat het woord ‘bij het voorgaande woord hoort’. Kan aldus bijvoorbeeld een bijvoeglijk naamwoord uit een bijwoord vormen, alsook een werkwoord transitief maken.

– Woorden:

ekpo taal
ennepu onze
enne wij
po woord
poi spreken, praten
poipu zeggen