Films kijken? Niet zonder Drabkikkers Doorslaggevende En Welgefundeerde Eindoordeel! Hier mijn oogst van het afgelopen jaar, in onduidelijke volgorde.

Black Death. Net gisteren gezien. Over de Zwarte Dood, like, dûh. Begint belovend, maar is compleet vage baggerfilm. Met Carice van Houten als bosheks, maar dat helpt niks. En Boromir, die gewoon zijn kostuum kon aanhouden. Niet gaan kijken.

The Lovely Bones. Rare film over misbruikt meisje, wordt halverwege ineens zweverig. Zelf maar kijken of u hem wilt zien. (Trivium: Saoirse spreek je gewoon uit als ‘Sasha’.)

De Helaasheid der Dingen. Naar het boek. Ruige Vlamingen met dito humor. In orde.

Fantastic Mr. Fox. Van Roald Dahl, precies. Leek aanvankelijk tamme poppenfilm, maar valt 180 graden mee, met vreemd absurd soort humor enzo.

The Tooth Fairy. Knotsgekke familiefilm. Geschikt voor in het vliegtuig naar, zeg, Irak.

The Wolfman. Film over weerwolven. Je moet ervan houden. Ik hou er niet van. Lekkere gore-effecten, dat dan weer wel.

Shutter Island. Leo onderzoekt misstanden in een mentaal gesticht, maar blijkt zelf de patiënt. Of had ik dat niet mogen verklappen?

Alice in Wonderland. Nee, niet die van Disney, die andere. Raar, maar wel leuk raar. Tim Burton, wat had u anders verwacht. Gaan zien met brilletje.

Battle for Terra. Boze aardmensen komen vredige planeet verzieken. Animatie van indie makelij, dus we moeten de incidentele knulligheden maar een beetje door de vingers zien. De mooi vormgegeven wereld (doet enigszins aan Riven denken) maakt veel goed.

Diary of a Wimpy Kid. Mweh, wel aardige kinderfilm.

Avatar. Boze aardmensen komen vredige planeet verzieken, ditmaal met blauwe inboorlingen. Lam Amerikaans prutverhaal, maar een plusje voor het ontwerpen van een aparte taal met ejectieven en lenitie.

Blade Runner. Robotten willen langer leven, en hakken daarom alles in de pan. Met Rutger Hauer en Ford Harrison. Best goeie science fiction voor een film die bijna net zo oud is als ikzelf.

Repo Men. Mannen die op bloedige wijze kunstorganen terugvorderen. Met Carice van Houten. Ik stel voor dat je nu weer eens ophoudt in B-films te spelen meid. (Nee, Zwartboek telt ook niet.)

Adventureland. Wat-moet-ik-met-mijn-leven tienerfilm, maar dan stukken leuker dan gebruikelijk. Knappe dame ook, Kristen Stewart.

The Secret of Kells. Zoals eerder gemeld: onbetwist het beste kijksel van 2010.

How to Train your Dragon. We stikken heut zu Tage in de lollige animatiefilms, maar deze is dan toch wel weer vermakelijk.

Despicable Me. Idem, ongeveer.

Aliens in the Attic. Die dan dus duidelijk weer niet. Flut & snert.

Kick-Ass. Iedereen is een superheld. Geinig.

Inception. Dat je zegmaar in andermans dromen kan en daar dan weer van dromen, en dat dan vier lagen diep, en daar dan een film over. Best onderhoudend.

Lottery Ticket. Boemsjakalakka, wazzaaaap. Oftewel: film met Afrikaanse Amerikanen. Die de hoofdprijs winnen.

The Experiment. Remake van Das Experiment, zelf weer een remake van het oorspronkelijke experiment. Was niet nodig geweest.

Case 39. Horror met eng meisje. En Renée Zellweger. Brr.

Die Welle. Remake van The Wave, zelf weer een remake van de oorspronkelijke Wave. Was niet nodig geweest.

Coraline, of was dat alweer 2009? Hoe dan ook: zeer geslaagde stopmotion. Zien gaan, zo niet al.

The Reader. Jongen krijgt relatie met oudere vrouw (Kate Winslet, woehoe!) die dingen op haar geweten blijkt te hebben. Ik zeg lekker niet welke dingen. Von’k wel een geslaagde film. Ga maar zien.

Good. Ik vind dat films niet ‘Good’ moeten heten, want op die manier vind je ze met geen mogelijkheid op The Pirate Bay. Maar goed. Conceptueel in orde gegeven (hoe men sluipenderwijs in het nazisme kan worden meegetrokken), maar slapjes uitgevoerd.

9. Ik vind dat films niet ‘9’ moeten heten, want – precies. Maar dit is dus wel een uiterst puik uitgevoerde animatie, van het niet-lollige type, met een sneltrein aan ontzagwekkende visualia.

Mary and Max. Serieuze kleistopmo (wat? da’s een volkomen normaal woord), over de waargebeurde briefuitwisseling tussen een lelijk meisje en een Aspergerpatiënt. Goedgekeurd.

Paul Blart: Mall Cop. Doldwaze familiefilm. Geschikt voor in het vliegtuig terug uit, zeg, Irak.

The Boat that Rocked. Wat-moet-ik-met-mijn-leven tienerfilm, gesitueerd op illegale radioboot à la Veronica. Leuk. Zien.

Year One. Humor om te lachen met Jack Black in Bijbelse Tijden. Ik vond ‘m leuk.

10,000 B.C. Zelfde idee als hierboven eigenlijk, maar dan niet om te lachen. Of u moet blatante anachronistiek vermakelijk vinden. Desalniettemin wel lekker episch enzo.

Quest for Fire. Zelfde idee als hierboven, maar dan niet anachronistisch. Sterke dialogen. “Hurgh? Grom.”

Creation. Charles Darwin heeft moeite met het schrijven van zijn bestseller. “Creation”, snapt u ‘m? CREATION? Ja? Fijn. Met Jennifer Connelly. Dus.

Defiance. Joden overleven jarenlang in de Witrussische bossen. Echt gebeurd. En eindelijk hebben ze begrepen dat Daniel Craig geen Brit moet spelen maar een Slaviër.

Hachiko: a Dog’s Story. Hond blijft na dood van baasje elke dag op hem wachten bij de trein. Aandoenlijk, al kun je het natuurlijk ook gewoon oerstom noemen. Special feature: een heuse disclaimer aan het einde die waarschuwt tegen het aanschaffen van een akita.

The Hours. Het leven van Virginia Woolf. Me de hele film zitten afvragen wie die jolie-laide actrice wel niet was, blijkt het Nicole Kidman te zijn met een nepneus. Bummer. Mooie film wel, verder. Muziek van Philip Glass, maar van het post-Koyaanisqatsiaanse slappe meuksoort.

De Laatste Dagen van Emma Blank. De nieuwste van Alex van Warmerdam. Raar en akelig, zoals het hoort.

 

Nou. Daar kunt u het weer mee doen dacht ik zo. Ik heb vast nog wel meer films gezien, maar die waren kennelijk niet het onthouden waard. Wat moet je door een boel poep zeg, om er een paar halfedelstenen uit te ziften. Maar enfin, is zo niet het hele leven?