Wij hadden op een gegeven moment een draak van een kerstdeurmat (van de Action, geloof ik) die als je erop ging staan Ho ho ho! Merry Christmas! riep, maar dan niet met de intonatie van een hartelijke wens, maar alsof het om een stellige overtuiging ging. ‘Kóókwekkers. Dàt is waar het om draait.’ Uiterst bevreemdend. (Zo werd ik ook ooit een keer geholpen door een winkeljuffrouw die ‘Wie kan ik helpen’ uitsprak als een voldongen feit: ‘Dat zijn eidereenden inderdaad.’ Misintonatie. Fascinerend subgebied.)

Maar goed. Wat ik dus al jaren vermoed hè. Die rare kreet van Santa de Kerstman. Ho ho ho. Wat iedereen (inclusief bovenvermelde mat) altijd uitspreekt met lange o’s, alsof het rijmt op fricandeau. Met weer dit soort humor tot gevolg. Is dat nou niet eerder oorspronkelijk bedoeld als de imitatie van een gezellige, holle dikkemannenlach, oftewel met korte ò’s? Hòh hòh hòh?

Right. Er is dus serieus een Wikitikel over Ho ho ho, en het lijkt er verdomd op dat ik gelijk heb:

• … a rendition of a particular type of deep-throated laugh or chuckle …

Ha! Zie je wel. Kijk, deze hulpsanta snapt het ook:

Nou, dat ook de wereld weer uit. Fijne kerstinkopen iedereen!