Maand: december 2011

Chromatische typmachine

Naar hè, was dat. Nu dan weer iets om vlinders van in uw hart te krijgen.

Ik zag dit plaatje en dacht: ha, wa’n leuke photoshop.

Blijkt het echt te zijn! Chromatic Typewriter, inzending van ene Tyree Callahan voor ene West Prize Competition.

Wat gaaaaf. Hebben!

Update: Ah, jammer: helemaal echt is het ook weer niet. De schilderijen op de foto’s zijn niet met de typmachine gemaakt maar alleen voor de show. Tyree heeft maar één alineaatje echt gechromotypt, wat heel onpraktisch gaat (de stempeltjes moeten telkens handmatig bijgevuld) en er heel anders uitziet, met wit tussen de ‘letters’ zoals men natuurlijk had kunnen denken. Nuja, doet niets af aan de verblijdenis van het concept.

Curiijs

Een weinig bekend feit is dat het niet de Eskimo’s zijn die honderden woorden voor sneeuw en ijs hebben, maar de Amerikanen. Dat komt omdat die namelijk echt hele bizarre soorten sneeuw en ijs hebben. Ik presenteer u:

Frost flowers:

Ice ribbons:

WTF, zoals ze dat daar ook al zo mooi zeggen. Hoe ontstaat dit? Welnu, beide fenomenen hebben eenzelfde oorzaak: water dat, al bevriezende, door een nauwe opening wordt geduwd omdat ijs uitzet. In het geval van de ice ribbons is die nauwe opening een kier in het ijzerwerk; bij de frost flowers (dezelfde term wordt verwarrend genoeg ook gebruikt voor onze bekende ijsbloemen; het alternatief frost beard is daarom misschien passender) zijn het de poriën van een plant. De prijs voor cool gaat ook dit jaar weer naar: de Natuur!

(Oh ja, en helemaal verbijsterend is natuurlijk de IJsvinger des Doods.)

Bonus 18-12-2011: Snow roll!

Nieuwjaarstoegift 4-1-2012: Ice, eh, penguins?

Overdosis Ampersand

Zo’n beetje de mooiste letter die we hebben is geen letter maar een ligatuur: een versmelting van twee letters, in het onderhavige geval de E en de T, resulterend in wat veelal het ‘en-teken’ wordt genoemd, maar de officiële naam luidt ampersand.

De evolutie van de ampersand

Naar het schijnt is die naam een verbastering van “and per se and“, waar ik op de een of andere manier geen reet van geloof, maar daar gaat het verder niet om; zaak is dat als u mij zou vragen voor welke letter (okee, ligatuur) u me ’s nachts wakker zou mogen maken, dan is het zonder aarzelen voor deze ballerina onder de grafemen. Niet in de laatste plaats omdat zij in zo veel verscheiden vormen voorkomt, die stuk voor stuk hun eigen charme hebben. Zo heb je:

1a. De ‘gewone’ versie met lusje bovenaan en kruisende lijnen rechtsonder, zegmaar het huwelijk tussen de 8 en de x:

1b. Dezelfde, maar dan met open lusje:

2. De ‘cursieve’ versie, waarin de twee afzonderlijke letters iets herkenbaarder zijn. Komt in vier subvormen, naar gelang het gebruik van hoofd- of kleine letters:

2a. Zowel E als T hoofdletter:

2b. Hoofdletter E, kleine letter t:

2c. Kleine letter e, hoofdletter T:

2d. Zowel e als t kleine letter:

3. Allerhande hybriden van de versies hierboven:

En dan ook nog:

4. De E-met-verticale-streep:

5. De steno-versie, een soortement van cursief plusteken:

Da’s best veel manieren om een nevenschikkend voegwoord te belichamen, niet? En dan heb ik er nog maar een handjevol laten zien. Wat bijvoorbeeld te denken van een ampersand voor elke dag van het jaar? Of van deze in het wild aangetroffen schoonheden?

De ampersand. Als u een schriftteken weet dat deze veelzijdigheid in elegantie ook maar evenaart mag u het zeggen.

Update: Voor de nader geïnteresseerden in ’s ampersands ontstaansgeschiedenis is er dit grondige artikel (ofnouja, het heeft vooral veel voetnoten), dat Blinde Schildpad ons zojuist linkt. Dank!