Zo dames en heren, ik ben er weer hoor. Een buitengewoon aangenaam weekje rust, gezelligheid en natuur achter de rug. Eindelijk tijd om alle ervaringen en roerselen eens kalmaan op een rijtje te zetten. Wat een boel gebeursels, en wat is iedereen hartverwarmend lief voor me. Vader had zelfs de vlag uitgehangen.
Voorts heb ik mij een regelrechte koliek gewandeld op de van u gekregen wandelschoenen tot in de verste uithoeken van het eiland. Kijk maar:
Natuur is puik. Gezelligheid is puik. Rust is puik.
Goed. En dan nu dus de vloer aan mijn grote vriend de Toekomst. Waar die heengaat is nog danig ongewis. Aan de ene kant is dat een bevrijdende gedachte (alle wegen liggen weer open!), aan de andere kant een beangstigende (er moet wel brood op de plank). Trots met het bereiken van deze mijlpaal als ik ben, doctor worden is jammer genoeg niet automatisch equivalent aan een baan hebben. Er loopt een tweetal postdoc-aanvragen met bescheiden slagingskans, en morgen heb ik een sollicitatiegesprek bij een academische boekhandel. Kan dus alle kanten nog op, maar als dat allemaal niet doorgaat, dan weet ik het even niet. In ieder geval heb ik nog tot aan de zomer een aantal taken aan de universiteit, dus mijn kantoortje mag ik nog even houden. Hoe het ook afloopt, 2011 zal mijn geschiedenis ingaan als een jaar van wendingen. Schijnt vaker te gebeuren als je 33 wordt.
Tot slot: meer promotiefoto’s! Ga ze hier bekijken!
Drabkikker 
De pahaduhun op de lahanuhun in, vooruit met flinken pasch!
LikeLike
Dudeljo.
LikeLike
Wow, heb je ook echt gekampeerd op je eigen eiland ofzo, met die rugzak-met-slaapzak? Origineel! En stoer, net als de pet. :)
Succes met de toekomst. Alles sal reg kom!
LikeLike
Stoer hè. Vond ik zelf ook wel. Maar van daadwerkelijk buitensdeurs overnachten is het niet gekomen. Het was de bedoeling om na verscheidene kortere inlooptochten een wandelapotheose te houden door op dag 1 per strand van het uiterste westpuntje naar het uiterste oostpuntje van Terschelling te lopen, daar de slaapzak uit te rollen, en op dag 2 binnendoor weer terug naar West te lopen. Het eiland blijkt echter langer dan mijn ongetrainde ledematen redelijk vinden, vooral met storm tegen door mul zand met vijf liter drinken op je rug. Desnietmin Oosterend weten te bereiken (zie bijbehorende foti), een stevige 20 kilometer die ik nog lang in mijn kuiten zal voelen.
LikeLike
Zelf heb ik ook eens de bedoeling gehad om van het ene einde van Europa naar het andere te lopen, en dan halverwege, aan de oevers van de Donau, mijn tentje op te zetten. Maar dat bleek toch te ver. Toen ben ik maar naar de andere kant van de stad gelopen. Was ook best een eind, hoor.
LikeLike
Ja, sinds ze bruggen tussen Buda en Pest hebben gelegd scheelt het een heel stuk omlopen ja.
LikeLike
Oeh ja, mul zand is idd ook zonder storm tegen al de ziekte…En plannen die zo heftig zijn dat ze niet haalbaar blijken zijn natuurlijk extra stoer :)
LikeLike
Oh! In dat geval ga ik me maar eens voornemen de K2 te beklimmen. Op slippers. Stoer zijn zonder er je tuin voor uit te hoeven; als ik dat had geweten…
LikeLike
En dan ga ik een draak verslaan! Of nee, 10 draken! Met alleen een pak Euroshopper spaghetti en de krant van gisteren! Zo. Dus.
LikeLike
LOL – the stuff of legends, heren.
LikeLike
You have quite a beach there – beautiful. Best of luck with the future plans!
LikeLike
Thanks! For your good wishes I mean – the beach is hardly my merit, although I whole-heartedly concur. It’s awfully pretty, never fails to lift my spirit (you wouldn’t tell from the pic, I know).
LikeLike