Speciaal voor de Oudjaar: een lekker lang en buitengewoon flauw hoorspel, met zo’n beetje alle bekende Borát-types erin.
En dat het maar een goed uiteinde mag zijn!
Speciaal voor de Oudjaar: een lekker lang en buitengewoon flauw hoorspel, met zo’n beetje alle bekende Borát-types erin.
En dat het maar een goed uiteinde mag zijn!
Mijn arme zus ligt hevig in het ziekenhuis met, of liever zonder haar amandelen, dus erg aan feestdagen zal de familie Drabkikker dit jaar niet doen, maar desalniettemin wens ik u een bijzonder aangenaam Kerstweekend. Voor de gelegenheid hier een gepast staaltje pareidolie, gepleegd door een verdord blaadje in een vaas bij ons op het Instituut:
Update 30-12-2010: Veel dank voor uw hartelijke gezondheidswensen inzake Clara! Ze is inmiddels ontslagen (uit het ziekenhuis) en is weliswaar nog knap zwak, maar kalefatert zienderogen vooruit. Dat zingt binnen de kortste keren de noten weer van de hazelaar, en wie weet nog met onvermoede nieuwe klankkleuren ook. Tonsillitis Blues, binnenkort bij u in de betere platenhandel.
Jamaar, jamaar, de mijne is helemaal niet zoals op het plaatje!
Weet ik ook eindelijk eens waar die Paardenkopnevel zich ophoudt: vlak onder Alnitak.
Wat wèl net als op het plaatje is: Betelgeuze, de ster linksboven, is ook in het echt zichtbaar gelig van kleur. En Rigel, de ster rechtsonder, is daadwerkelijk een beetje neon-blauwig. Ga buiten maar eens kijken: Orion vergezelt ons ieder jaar de hele winter. Als u héél goede ogen heeft, of – zoals ik – een bescheiden verrekijker, dan kunt u zelfs zien dat die ene ster in Orions zwaard (dat wat er aan zijn gordel hangt) helemaal geen ster is maar een wazig vlekje: de beroemde Orionnevel.
Och, het is zo’n fraai sterrenbeeld.
…and there leaned up, as he climbed over the rim of the world, the Swordsman of the Sky, Menelvagor with his shining belt. The Elves all burst into song.
Een goed idee voor een televisieserie.
Een paar Leidse sneeuwfoto’s in 3D.
Instructies: houd uw hoofd op ongeveer 40 cm van het scherm en staar naar een denkbeeldig punt in de verte, zodanig dat de twee helften van de foto’s over elkaar heen smelten. Het helpt om een kartonnetje verticaal tussen de twee helften te plaatsen, met uw ogen aan weerszijden.
Als dit niet lukt, klik dan op de foto’s voor een geanimeerde versie, wat ook een zeker idee van diepte geeft. Wilt u het ècht fancy aanpakken, print de foto’s dan uit en bemachtig een stereokijker.
Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic. – Arthur C. Clarke
Word Lens. Tssss.
De zusters Schalkens krijgen onverwacht bezoek.
Even rap voor de oningewijden: het Antikythera-mechanisme, een voor zijn tijd (honderd jaar vóór meneer Van Nazareth, ongeveer) onmogelijk geavanceerd astronomisch rekenmachientje, begin vorige eeuw opgedoken bij het eiland Antikythera. Bevat iets van dertig tandwieltjes die hun gelijke in verfijndheid pas tegen de Renaissance weer kenden, en waarmee je onder meer de stand van de planeten en zonsverduisteringen kon simuleren. Compleet mysterie, retebipsegaaf. Filmpje, artikeltje, website, boek.
En nu heeft er dus een maniakale gek (lees: compleet gave knakker) het mechanisme nagebouwd in Lego. Dat zijn nou van die omstandigheden waarbij ik het woordje awesome wèl gepast vind.
Dank aan Blinde Schildpad, via BoingBoing.
Update: En waarom leer ik pas vandaag van het bestaan van Tatjana van Vark? [raapt onderkaak van vloer en boekt enkeltje Ede]
De Prins heeft zich kostelijk vermaakt.