Drabkikker terug uit Irak

Zo, ik ben weer terug hoor! Was erg de moeite waard; veel gezien, veel mensen ontmoet, mooie natuur gezien en ook stuitende betonbouw. Een snelle greep uit de dingen die ik gedaan heb:

– Driedaags congres bijgewoond dat volledig in het modern-Syrisch werd gehouden;
– Een lezing op voornoemd congres gegeven, ter plekke vertaald door een tolk;
– Op audiëntie geweest bij de Chaldese bisschop;
– Op audiëntie geweest bij de Assyrische bisschop;
– Op audiëntie geweest bij o.a. de Decaan van de faculteit van Taalkunde en bij de Minister van Cultuur;
– Heel veel gezeten en thee gedronken;
– Heel veel en heel erg lekker gegeten;
– Daar de nodige innerlijke consequenties van ondervonden;
– Nederland – Spanje gekeken via Al-Jazeera op groot scherm in een restauranttuin;
– Natgeflatst in het kader van het ‘Nusardel‘-feest;
– Overnacht in hevig idyllisch bergdorpje;
– Een Yezidi-heiligdom bezocht;
– Ongeveer vijf kloosters en zeventien kerken bezocht;
– Had ik zitten, thee drinken en lekker eten al genoemd?

Update September 2010: Hier kunt u een verslagje lezen van onze reis. Mijn eigen (en veel leukere) verslag komt ook nog, beloof ik.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wat achtergrondinformatie: wij waren daar onder de hoede van sprekers van het Syrisch (het dialect van het Aramees, niet het dialect van het Arabisch), en dat zijn christenen. Verspreid over een gebied dat zich uitstrekt van zuidoost-Turkije tot noord-Irak en -Iran bevinden zich tussen de reguliere moslims talloze kleine gemeenschapjes van christelijke minderheden, die een grote variëteit aan neo-Syrische dialecten spreken. In het gebied waar wij zaten heb je twee takken van de oost-Syrische kerk: de Assyriërs en de Chaldeeërs. De Assyriërs denken dat ze van de Assyriërs afstammen en de Chaldeeërs dat ze van de Chaldeeërs afstammen, wat allebei niet waar is maar dat geeft niet. Het dialect dat ze spreken wordt onder meer Sureth of Swadaya genoemd. Erg fascinerend om een taal te horen spreken die je tot dusver alleen schriftelijk kende!

Stel dat dit soort dingen u interesseert, ga dan bijvoorbeeld hier eens lezen, of hier (pdf).

 

 

35 gedachten over “Drabkikker terug uit Irak

    1. Bar weinig, naar alle eerlijkheid. Je verstaat wel veel losse woorden, maar als je ineens een taal moet volgen die je tot dusver alleen op schrift hebt geleerd, en dan ook nog eens in een modern dialect, dan raak je de draad rap kwijt. In ieder geval kan ik nu bassima rabba (dank u wel) en bkhubokhun (op jullie gezondheid) zeggen.

      Like

  1. KEWL!!!!!! En zo volwassen en serieus en wat leuk dat er foto’s zijn van je speech!!! En nu moet ik zuipen met J & zijn vrienden…;-)

    Like

  2. Nice foto’s (->Dutch word of the day)! I love the one with the older lady sitting on the bench, and those sweet little girls… You have really captured the atmosphere well. And giving that lecture must have been quite an experience :-)

    One more thing: Hup Holland hup! I’m so sorry you guys didn’t win… But as we say over here: “Hopee ei oo häpee” (Silver ain’t shameful)

    Like

    1. Thanks! I’m glad you like the pictures. Of course there’s hundreds more, but I didn’t want to overload my poor readers.

      Thanks for the ‘hup’ too! (Where on earth do you learn these expressions?) The funny thing is that normally I don’t care about soccer whatsoever, but being abroad somehow stirs unexpected nationalistic feelings.

      Like

      1. Should your poor readers vote? Here’s one for more pictures!

        Well, it is hard to miss ‘hup Oranje’. I think I saw it even on the biggest Finnish newspaper…

        Like

      2. @Hajamielinen/poissaoleva marsilainen (which one are you?), Pohjasakka sammakko ja Sokea kilpikonna! You guys got all the partitives right! Impressive no matter how you did it… Keep up the good work!

        Like

      3. Tervehdys Poissaoleva Marsilainen! Tottakai me tunnemme – kuinka en tuota aiemmin tajunnut!!! Hauska tavata pitkästä aikaa! Partitiivi tosiaan tekee elämästä kauniimpaa ja siksi me kaikki rakastamme partitiivia… :-)

        Like

  3. Wow, die foto’s, en het pakdragen, en hoe je daar dan achter zo’n tafel zit met voor het oog twee tolken ernaast… heel wonderlijk allemaal! En mooie idyllische foto’s inderdaad (ik kan me anders nooit zo goed voorstellen hoe het in een droog gebied idyllisch kan zijn, maar blauw water is moooi), en coole klederdrachten en een blauw kruis, en wat zijn dat voor meisjes met witblauwe hoofddoeken?

    Like

    1. Moslima’tjes waren dat, in Amadiyya, een dorp dat als een eiland op een berg ligt, vlak tegen de Turkse grens.
      Nee hoor, slechts één tolk (die meneer uiterst rechts). De overige mannen aan tafel zijn de andere sprekers van die sessie; die werden voor het gemak met z’n vieren naast elkaar gezet. Vooral interessant waren de vragenrondes: na afloop van elke sessie werden achtereenvolgens 1. de namen genoteerd van degenen die een vraag wilden stellen; 2. de desbetreffende personen hun vraag aangehoord, in de vorm van een speech van 10 minuten elk (de welsprekendheid staat daar hoog in het vaandel); 3. de desbetreffende vragen genoteerd; 4. alle vragen door elke spreker afzonderlijk beantwoord. Dat duurt dus inderdaad met gemak een uur extra.

      Like

      1. Ghehe. Nee, dat was dus dat Yezidi-heiligdom. Aangezien die iets met de duivel hebben (in de zin dat ze geloven dat hij tevreden moet worden gehouden om het kwaad uit de wereld te weren) zou het me niet verbazen als die slang iets in die richting heeft te beduiden. De witte pauwen zijn ook een symbool voor iets. En vuur.

        Like

Plaats een reactie